Vrij
Ik ben het meisje met een mandje, gewend van jongsaf aan naar buiten gaan, het is weer licht, de dag nog jong, prachtig gezicht. Ik ben een mens, en draag een mand, zo trek ik door mijn eigen land. Verzamel veel aan mooie dingen, die me van binnenuit doen zingen. De bloemen, takken en de grassen, zullen ze in mijn mandje passen? Er kan altijd van alles bij 't staat er gewoon voor mij! En in mijn mandje; niets wat er níet in past; geen enkele zware last. Verleden, angsten, pijn, verdriet, ik wil ze niet, ik draag ze niet. Alle bekommernissen, zorgen, bewaar ze niet voor overmorgen. Ik leg ze, heel gewoon maar neer, thuis, bij mijn Heer. Geen last op mijn schouders, als een zwaar juk, alleen dat wat licht is, zacht geluk. Ik loop op liefdeslichte voeten, ben vrij als een vogel, niets meer moeten. Een diepe vrede, van binnenuit, gaat voor mij uit. Wat ik kan dragen is een overvloed van leven en liefde, licht en goed, van vertrouwen en vrede, zo kan ik staan, mijn weg van de vrijheid stapsgewijs gaan. Ik hoor Zijn stem, heb niets meer te vragen: Ik zal er zijn, al de dagen.
Berna van 't Land